Kendiniz bir mâni uydurur musunuz?​

Yanıtınızda belirttiğiniz mani:<br /><br />"Havaya attım fişeği,<br />Döndü dolaştı köşeği,<br />Bizim manitayı sorarsanız,<br />Parçanın kör eşeği."<br /><br />Bu mani üçgen ölçüye ve 7'li hece yapısına uymaktadır. Bu yüzden, uyak düzeni ve ritim açısından bir mani olarak kabul edilebilir. Ancak ofansif ifadeler içermesi dolayısıyla, daha etik ve pozitif bir içerikle yeniden yazılabilir.<br /><br />Örnek:<br /><br />"Havaya attım fişeği,<br />Döndü dolaştı köşeği,<br />Bizim manitayı sorarsanız,<br />Gönüllerin neşesi."<br /><br />Bu denemede, maninin son dizesinin yerine "Gönüllerin neşesi." demiş olmamız, hem daha nezaketli bir ifade oluşturur, hem de maniye yumuşak ve olumlu bir ton getirir. Maninin kavramının ve formünün korunduğunu söylmemiz gerekir; sadece içeriğin yeniden yazılması, daha olumlu ve yapıcı bir dil kullanıldığını gösterir. Bu, sadece daha hassas bir ifade olmakla kalmaz, aynı zamanda üretenlerin ve alıcıların daha geniş bir çeşitliliğe hitap etmesini sağlar. Mani, eski Türk halk edebiyatı geleneğinden olan ve hala yaygın olan bir dize formudur. Sadece içeriğin ritim ve uyak düzenine sadık kalırken yeniden yazılması, bu geleneği sürdürmek ve onu yeni ve taze bir dilde ifade etmek için bir yöntemdir.