Aristotalesin bilgi anlayisi

istoteles'in bilgi anlayışı, onun felsefi düşüncelerinin temelini oluşturur. Bilginin kaynağını duyum ve akıl yürütme olarak belirler. Öncelikle duyumlar aracılığıyla çevremizdeki dünyayı algıladığımızı ve bu sürecin ilk aşamasının algıladığımız şeyler üzerinde düşünme olduğunu savunur. Daha sonra, bu algıları ve bilgileri analiz ederek ve akıl yürütme sürecine tabi tutarak daha karmaşık ve genel bilgilere ulaşabileceğimizi belirtir.<br /><br />Örneğin bir nesnenin rengini görme (duyum) ve daha sonra bu rengi ayırt edebilme yeteneği (akıl yürütme) aracılığıyla, nesnenin hangi renkte olduğunu belirleyebiliriz. <br /><br />Aristoteles'e göre bilgimiz, duyum ve akıl yürütme süreçlerinin birleşmesinin sonucu olan önermeler arasında sebep-sonuç ilişkisi kurma yeteneğimizle pekişir. Yani, belirli bir konuda bilgi sahibi olmamız, o konuyla ilgili hem genel hem de özel önermeler oluşturabilme ve bunlar arasında mantıksal bağlantılar kurabilme yeteneğimize bağlıdır.<br /><br />Bu açıdan bakıldığında, Aristoteles'in bilgi anlayışı, bilginin hem deneyimsel hem de mantıksal bir karaktere sahip olduğunu öne sürdüğü bir yaklaşımdır. Ona göre, ancak duyumlarla elde edilen bilgilerin üzerinde akıl yürütüldüğünde gerçek bilgiye ulaşabiliriz. Bu nedenle Aristoteles’in bilgi anlayışı bu iki unsurun (duyum ve akıl yürütme) birleşimini gerektirir.