19. yüzyılda Osmanlı Devleti’nin izlediği denge politikası bağlamında Osmanlı -İngiltere ve Osmanlı Rusya ilişkilerini dönemin siyasi, ekonomik ve toplumsal atmosferi içinde açıklayınız.(Kompozisyon)

19. yüzyılda Osmanlı Devleti’nin denge politikası, Avrupalı büyük devletlerin kendi aralarında yaşadıkları stratejik ve çıkar çatışmalarını kullanarak, kendi varlığını ve bağımsızlığını sürdürebilme stratejisiydi. Bu politika, özellikle İngiltere ve Rusya gibi iki önemli güç arasında dikkatli bir denge kurmaya çalışmaktaydı.<br /><br />İngiltere ile ilişkiler, Osmanlı Devleti'nin Mısır üzerindeki Fransız etkisini dengede tutma çabasından kaynaklanıyordu. İngiltere, Osmanlı İmparatorluğu'nun varlığını, kendi denizaşırı ticari çıkarlarının güvencesi ve Rusya'nın Akdeniz'e erişimini engelleme aracı olarak görüyordu. Bu stratejik çıkarlar, Osmanlıların İngiltere'yi, özellikle de 1854'teki Kırım Savaşı'nda bir müttefik olarak kazanmalarını sağladı. Ancak İngiliz-Osmanlı ilişkileri, İngiltere'nin Kıbrıs'ı istila etmesi ve Mısır üzerindeki nüfuzunu genişletme arzusu sayesinde sonraki dönemlerde gerginleşti.<br /><br />Rusya ile olan ilişkileri ise daha karmaşık ve gergindi; özellikle Balkanlardaki ve Kafkaslardaki çıkarlarından ötürü. Osmanlı Devleti, Rusya'nın güneyde genişlemesini engellemek amacıyla genellikle Britanya ile yakın işbirliği yapmayı tercih etti. Ancak, bu durum bazen Osmanlı Devleti'nin Rusya ile çatışma riskini artırmaktaydı. Kırım Savaşı'nda Osmanlı Devleti, Rusya'yı yenilgiye uğratmak için İngiltere ve Fransa ile işbirliği yaptı. Bu, Rusya'nın boğazları kontrol etme çabalarını geçici olarak durdurdu, ancak aynı zamanda Osmanlı İmparatorluğu'nu Rusya'ya karşı daha fazla Avrupa desteğine bağımlı hale getirdi.<br /><br />Ekonomik düzeyde, 19. yüzyılda Osmanlı Devleti, büyük oranda tarım ve küçük çaplı el sanatlarına dayanan bir ekonomiye sahipti. Ancak bu dönemde Avrupa'daki Sanayi Devrimi, Osmanlı'yı dünya ekonomisinde daha da dışa dönük bir konuma itti. İngiltere ve Rusya'nın, Osmanlı'nın kendi ekonomi politikalarını belirleme yeteneğini sınırlayan kapitülasyonlar ve borçları vardı.<br /><br />Sonuç olarak, 19. yüzyılda Osmanlı Devleti'nin denge politikası, İngiltere ve Rusya gibi büyük Avrupa güçleriyle karmaşık ve dikkatlice dengelemeye ihtiyaç duyan ilişkileri yönetmeyi içeriyordu. Sadece stratejik ve politik düzlemde değil, aynı zamanda ekonomik düzlemde de bu durum böyleydi. Bu politika, Osmanlı'nın varlığını ve bağımsızlığını koruma çabalarına yardımcı oldu, ancak aynı zamanda dış bağımlılığı ve Avrupa'daki güç dengelerine duyarlılığı artırdı.