Islam tarihinde laiklik uygulaması nedir nasıl gelişti

Laiklik, kişinin dini inançlarının devlet işlerine ve düzenlemelerine müdahale etmemesi prensibine dayanır. İslam tarihinde laiklik uygulaması, özellikle dil, eğitim, hukuk ve yönetim sistemleri konusunda bireylerin dini inanışlarından bağımsız bir devlet sistemini işaret eder. Dolayısıyla, din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması prensipine dayanır.<br /><br />Laiklik akımı, Batı ülkelerinde Kilise'nin devlet tarafından kontrol edilmesi gerekliliğinden doğmuştur. Bu durum İslam tarihinde yoktur. İslam tarihinde laiklik uygulamasının ana nedeni, devletin dini konularda otoriter bir şekilde standartları belirleme ve baskı yapma eğilimini kontrol altına almak olmuştur.<br /><br />Laiklik uygulaması, Osmanlı İmparatorluğu döneminde Tanzimat Fermanı ile başlamıştır. Bu reformlar, hukuk ve eğitim sistemlerinde, dini inanışlardan bağımsız modern bir devlet sistemi oluşturma amacını taşıyordu. Bu uygulamalar, Cumhuriyet döneminde de devam etmiş ve 1937'de Türk Anayasası'na 'laiklik' ilkesi eklenmiştir. Bu sürecin sonucunda, Türkiye'de din ve devlet işlerinin ayrılması ilkesi daha net bir şekilde belirgin hale gelmiştir.<br /><br />Öyle ki, Türkiye'deki 'Devlet-Laikliği' ile Avrupa'daki 'Sekülarizm' arasında bazı farklar bulunmaktadır. Avrupa'daki sekülerizm, bireysel katılım ve bilimin önemini vurgularken, Türkiye'deki laiklik, devletçiliğin üstünlüğü ilkesini savunur ve asker-sivil-aydın kesimlerin devlete katılımını destekler.<br /><br />Öte yandan, Türkiye'deki laiklik uygulaması, geleneksel dini normlar ve devlet düzenlemeleri arasındaki farkın kabul edilmesine rağmen, toplumun yaygın dini inançlarına aykırı olduğu için eleştirilmiştir. Nitekim, laikliğin sosyal ve dini hayatta doğal bir biçimde ortaya çıkması gerektiği düşüncesi, bu noktada dikkate alınmalıdır.